Aleksandra Szygendowska „Bajka o Koronawirusolandii”*

dedykowana wszystkim dzieciom i ich rodzicom
oraz Poradni PP nr 12 w Warszawie

*wszelkie prawa zastrzeżone

Był smutny deszczowy dzień. W Warszawie na Muranowie było zimno i mokro. Tego dnia na dwór wyszedł jednak Karolek ze swoim kolegą. Mama pozwoliła mu przed obiadem chwilę pobawić się na osiedlowym placu zabaw. Karolek założył kalosze i kurtkę przeciwdeszczową z kapturem i wyszedł na plac. Tam spotkał Marcina, który podobnie jak on dostał chwilę czasu na zabawę na osiedlowym podwórku. Chłopcy skakali po kałużach i rozmawiali. Żółtą i czerwoną kurtkę przeciwdeszczową oraz błyszczące kalosze widać było z oddali. Chłopcy śmiali się radośnie.

Jednak nie zdawali sobie sprawy, że są obserwowani z daleka przez lunetę.
Na dalekiej od Ziemi planecie Koronawirusolandii rozrastała się republika wirusów – wirusów – Korona (Koronawirusów). Było im już ciasno i nudno. Więc postanowili rozpocząć inwazję. Od dawna obserwowali Ziemię. Ich planem było zawładnąć Światem i przejąć władzę nad Ziemią.

– Ten i ten będą dobrym łupem na rozpoczęcie ataku – powiedział czerwony okrągły dziwny stwór w kolcowej koronie.
– Wspaniale – przytaknął mu drugi – Ale zaraz zaraz, oni skaczą, ruszają się. Dbają o siebie. A w dodatku są młodzi. Nie damy rady ich organizmom.
– Ty głupi Placku – wykrzyknął ten pierwszy – wystarczy, że wskoczymy w ich organizm a oni po cichu przetransportują nas dalej, do innych ludzi.
– A rozumiem. Wspaniale.

Wirusy Korona zapakowały się do hiperkapsuły i wystartowały na Ziemię. W tym czasie Karolek i Marcin wrócili już do domów. Zdjęli buty i kurtki, umyli starannie ręce i zjedli obiad, przygotowany przez mamy. Pamiętali też o warzywach i owocach. Zrobili lekcje, odpoczęli i poszli spać.
Wirusy tymczasem błąkały się po ulicy. Nie zdążyły dopaść chłopców. Chłopcy byli dla nich za mądrzy. Dbali o mycie rąk i dobre odżywianie. A ich mamy jak na złość starannie umyły podłogę mopem, który w ich domach nie spał, ale był często używany. Plan Koronawirusów mógł rozsypać się cały.

– Ta głupia mapa źle nas poprowadziła. Musimy przeczekać do jutra i obmyślić nowy plan, inaczej nasz słodki skarb: zdobycie Ziemi oddali się i stracimy jedyną szansę.

Wirusy schowały się na ulicy i czekały na dobrą okazję. Życie miejskie toczyło się swoim rytmem. Nagle obok wirusów przebiegła grupka ludzi, dwóch mężczyzn i trzy kobiety. Weszli do sklepu. Kupili rożne rzeczy na kolację i śmiejąc się pobiegli do domu.

– Za nimi – krzyknął korona wirus, król wirusów korona.
Obaj przybysze z kosmosu wcisnęli się tuż za grupką rozbawionych ludzi do domu.

– Patrz. Ściągnął buty i zaczyna robić kanapki. Mamy go. Nie umył nawet rąk, ale też warzyw i owoców. HA!
Rzeczywiście mężczyzna wpadł do domu rozbawiony wraz gromadką kolegów i koleżanek i od razu skierował się do kuchni, gdzie zaczął wypakowywać z torby zakupy i robić kanapki. Zapomniał o tym, co ważne. O umyciu rąk i produktów, które kupił.

– Wskakujemy – szepnął podekscytowany Wirus Korona do kolegi – Hoooop.

Wirusy wniknęły w ciało mężczyzny. On odkaszlnął gwałtownie prosto na koleżankę. Jeden wirus umościł się miękko w układzie oddechowym chłopaka a drugi dziewczyny. Ten pierwszy wyciągnął telefon komórkowy i zadzwonił do kolegów.

– Wskakujcie w kapsuły. Są tutaj tacy, którzy nie myją rąk. Na pewno jest ich więcej. Zaatakujemy Ziemię z kilku stron szybko i sprawnie. Zaczynajcie od Chin!

Na sygnale alarmowym wszystkie wirusy zaczęły wskakiwać do swoich kapsuł i lecieć na Ziemię. Wniknęły do organizmów wielu ludzi, już nie tylko do tych, którzy nie myją rąk, ale też do tych, którzy dbają o higienę. Niestety bowiem, było ich już tak dużo, że wystarczyło niefortunne kichnięcie zakażonego, albo dotknięcie w autobusie poręczy tej, którą dotykał człowiek noszący w sobie korona wirusa a następnie potarcie ręką o usta i już następny wirus mościł się wygodnie w kolejnym człowieku. Wirusy przedostawały się szybko do innych organizmów. Po czym cichutko siedziały czekając na dobry czas, by ujawnić się i powiadomić o swoim istnieniu.
Ludzie dużo podróżowali. Większość nie wiedziała, że mają towarzyszy na gapę. W ten sposób w Chinach, we Włoszech, ale i w USA a nawet w Polsce wirusy szybko znalazły się w wielu miejscach w tym samym czasie powodując niebezpieczną pandemię.

Nagle na sygnał ataku ujawniły swoje istnienie najpierw w Chinach a potem we Włoszech. Było ich tak dużo, że ludzie przestraszyli się. Wielu z nich zaczęło gwałtownie chorować. Zaczęli czuć bóle mięśni, kaszel, duszności i gorączkę. Wielu też zarażało następnych. W Polsce też się przestraszono, co będzie, kiedy wirusy zaatakują tutaj. Jakiś ważny pan zwany Ministrem ogłosił, że dzieci przez pewien czas nie będą chodziły do szkoły i do przedszkola. Dzieci w większości się ucieszyły. Fajnie było wyspać się, nie musieć siedzieć w szkole i odrabiać lekcji. Tak, początkowo to było fajne. Ale okazało się też, że nie można było odwiedzić babci i dziadka. Rodzice nie zgadzali się na to, bo podobno byłoby to zagrożeniem dla starszych osób, których odporność jest znacznie mniejsza niż dzieci. Zobowiązano rodziców, by dzieci siedziały w domu i nie wychodziły nigdzie. Nie można było pójść do sali zabaw, do kina czy na basen. A nawet na ulubione zajęcia dodatkowe. Okazało się, że zamknięto Centra Handlowe, muzea, galerie, kina i pływalnie. Odwołano mecze i uroczystości. Różne ważne urzędy pracowały teraz tylko w wybranych godzinach. Otwarte były tylko sklepy spożywcze, apteki i drogerie, gdzie można było kupić środki czystości. Sprzedawcy pracowali w rękawiczkach a często nosili też maseczki na twarzy. Nie do każdego sklepu wpuszczano naraz wiele osób. Rodzice w wielu domach też nagle przestali chodzić do pracy. Pracodawcy zlecili im pracę zdalną. Polegało to na tym, że rodzice siedzieli z dziećmi w domu i robili coś w swoich komputerach czy laptopach i nie można było im przeszkadzać. Czasem bardzo się denerwowali. Ale jak nie przeszkadzać, kiedy siedzenie w domu stawało się coraz bardziej nudne.

Karolek też siedział w swoim domu. Dostawał lekcje ze szkoły. Tata podawał mu, co ma do zrobienia na dany dzień i wieczorem zbierał specjalny raport sprawdzając, co Karolek zrobił. Sam też w czasie, kiedy Karolek rozwiązywał kolejne zadania robił swoją pracę zdalną. Nie było fajnie, samemu uczyć się. Karol tęsknił za babcią i dziadkiem, kolegami i ulubioną panią w szkole. Przykre było też to, że nie mógł swobodnie pobiegać po kałużach z Marcinem czy pojeździć na hulajnodze. Trzeba było odwołać zaplanowany film w kinie, a nawet wyjazd do sali zabaw. Poza tym Karolek bardzo się bał o babcię, dziadka, rodziców, siebie i wszystkich innych ludzi.

– Tato, jak długo będziemy siedzieć tak w domu??

Tata poprosił Karola, by usiadł obok niego na kanapie, mocno przytulił go do siebie i cierpliwie wszystko wytłumaczył. Wyjaśnił mu, że muszą pozostać w domu, nawet jeśli nie są chorzy, przez jakiś czas. Tak samo jak inni ludzie. Chodzi o to, żeby ludzie Ci, którzy są chorzy a nie wiedzą o tym, nie przekazywali kolejnym osobom wirusów. A jedynym sposobem na sprytnych przybyszów z daleka jest ograniczenie kontaktów z innymi ludźmi i pozostawanie w swoich domach. To miało, tłumaczył tata, spowodować, że mniej ludzi w jednym czasie zachoruje i nie będą przekazywać kolejnym osobom choroby. Tata nie umiał powiedzieć, ile czasu dokładnie będzie trwała ta sytuacja. Jakiś Pan w telewizji i Internecie powiedział, że tak długo aż zachorowania nie będą rosły, ale zaczną się zmniejszać. Co oznacza, że do czasu, dopóki coraz mniej ludzi będzie chorowało. To będzie oznaczało wygraną walkę z Koronawirusami. Tata opowiedział też, o tym, że pewni panowie i panie naukowcy, pracują nad tym, by wynaleźć lek przeciwko koronawirusom. A potem opowiedział o tym, o czym Karolek sam słyszał w telewizji, że trzeba teraz często myć dokładnie ręce wodą z mydłem, co najmniej 20 sekund, zasłaniać usta przy kaszlu lub kichaniu, ograniczyć wyjścia na zewnątrz, a gdy już trzeba wyjść niczego nie dotykać i stać od innych ludzi na dużą odległość. Karolek widział jak tata zakładał maskę i rękawiczki wychodząc do sklepu po podstawowe zakupy spożywcze. To, że tata mu tak dużo wytłumaczył, spowodowało, że mniej się bał.

– Tato, a nasz kot? Czy on może mieć Koronawirusy – Karolek zmartwiony zadał tacie kolejne pytanie, słyszał bowiem jak w telewizji mówi się o tym, że ludzie boją się, że ich zwierzęta ich zarażą.

– Nie Karolku, koty i psy ani inne zwierzęta nam nie zagrażają. Wirusy Korona wskakują tylko do ludzi i tylko dla nas są niebezpieczne.

– Uff. To dobrze – Karolek spojrzał na śpiącego spokojnie w rogu kanapy kota Baltazara a następnie na radośnie pływające w akwarium ryby.

Po tej rozmowie poczuł się lepiej. Zrozumiał, że ma przed sobą tak jak inni, ważną tajną misję pokonania koronawirusa i że jeśli wszyscy wspólnie zadbają o to, by go pokonać, to wirusy uciekną z Ziemi. Teraz przyszło tylko czekać spokojnie w domu, przestrzegać zasad i wynaleźć sobie fajne zajęcia na czas pobytu w domu. Właściwie, uznał Karolek, ten czas, kiedy rodzice oboje są w domu i mają więcej czasu, jest miły i przyjemny. Wczoraj wszyscy razem ułożyli puzzle a dziś robili domowy seans filmowy z popcornem a Karol sprzedawał bilety rodzicom i kotu. A jutro będzie malował obrazek zlecony przez panią zdalnie na plastykę. Zaniesie go do szkoły, gdy wszystko już się skończy.

Tata zawołał go do siebie jeszcze na chwilę wyrywając z zadumy.

– Popatrz Karolku – powiedział uśmiechając się.
– Co się stało tato?
– W Wenecji, we Włoszech pływają ryby i łabędzie po kanałach a nawet delfiny To ważne, bo od wielu lat, z powodu dużej ilości turystów nie widziano w Wenecji ryb i łabędzi. Przyroda się odradza. A to znaczy, że nie tylko pokonujemy Koronawirusy, ale mamy szansę zadbać w przyszłości lepiej o naszą planetę. Ziemia jest silna, więc kto jak nie my. Damy radę.

Karolek popatrzył na film, który pokazywał tata. Rzeczywiście, w tej całej Wenecji, w której domy są postawione na wodzie i pływa się takimi śmiesznymi łódkami i tramwajami po wodzie, płynęły teraz cztery białe łabędzie.

Minister przedłużył nie chodzenie do szkoły aż do Świąt Wielkanocnych, ludzie wciąż pozostawali w domach, dbali o mycie rąk, lekcje jeszcze przez jakiś czas odbywały się przez Internet, ale niedługo potem okazało się, że Koronawirusy zostały pokonane. Stawały się coraz słabsze i słabsze. W czasie, gdy ludzie pozostawali w domach, dbali o higienę i przestrzegali zasad bezpieczeństwa, wirusy Korona nie miały możliwości przenosić się dalej. Wpadały w coraz większą złość aż całkiem z tej złości osłabły. Dzień po dniu słabły, aż te nieliczne, które pozostały uciekły do Koronawirusolandii, bo nic już nie mogły na Ziemi osiągnąć, a jak któryś próbował jeszcze zaatakować, ludzie szybko sobie z nim radzili.

Koniec

 Poniżej znajduje się znajduje się słownik profilaktyczny do bajki.

Opracujcie wspólnie z rodzicami definicje tych haseł i wykonajcie pracę plastyczną – ilustracje do opowiadania.

Słownik profilaktyczny
koronawirus
mycie rąk
dbałość o higienę
dobre odżywianie
minister
Chiny
Włochy
Polska
pandemia
bóle mięśni, kaszel, gorączka, duszności
babcia i dziadek a koronawirus
praca zdalna
naukowiec
kanały w Wenecji

https://www.facebook.com/Aleksandra-Szygendowska-psycholog-trener-doradca-zawodowy-2090315351244350/

https://m.facebook.com/2090315351244350/photos/a.2090333201242565/2648965548712658/?tvpe=3

Psychoporada

Drodzy Rodzice!

W tych trudnych dniach każdy z nas potrzebuje wsparcia. Jeśli będziecie mieli potrzebę, ochotę porozmawiać on-line z naszą panią psycholog Basią Kurkiewicz. piszcie na adres psychoporada@wp.pl

Pani Basia obiecuje pomóc w miarę możliwości.

Wszystkim życzymy dużo zdrowia, cierpliwości i wyobraźni.

JAK BEZPIECZNIE KORZYSTAĆ Z INTERNETU?

Wskazówki dla uczniów klas IV-VIII

Cyberprzestrzeń jest jak wielkie miasto. Możesz znaleźć tam biblioteki, uniwersytety, muzea, miejsca rozrywki oraz możliwość spotkania wielu wspaniałych ludzi. Niestety możesz tam spotkać ludzi lub sprawy, których powinieneś unikać. Znając niebezpieczeństwa i sposoby ich uniknięcia możesz bezpiecznie korzystać z Internetu.

  • Ustal wspólnie z rodzicami zasady korzystania z Internetu.

Ustalcie kiedy i jak długo możesz przebywać w sieci, z jakich serwisów internetowych możesz korzystać. Umowa z rodzicami nie oznacza rezygnacji z Twojej prywatności czy Twoich praw. Jest ona po prostu uzgodnieniem waszego wspólnego stanowiska opartego na wzajemnym zaufaniu i zrozumieniu.

  • Chroń swoją prywatność w sieci.

Jeśli bierzesz udział w jakimkolwiek forum publicznym w internecie, nie podawaj swojego nazwiska, adresu mailowego, numeru telefonu, nazwy szkoły oraz innych informacji, które mogłyby pozwolić na ustalenie Twojej tożsamości (dotyczy to również danych twoich rodziców, rodzeństwa, znajomych).

  • Nie wysyłaj swoich zdjęć osobom, których nie znasz, bez porozumienia z rodzicami. 
  • Odpowiadaj mądrze na otrzymane wiadomości.

Nigdy nie odpowiadaj na wiadomości (e-maile, komentarze na czacie, grupy dyskusyjne, itp.), które sprawiają, że czujesz się skrępowany, zmieszany lub zaniepokojony. Gdy otrzymasz taką wiadomość, powiedz o tym rodzicom lub innym dorosłym, do których masz zaufanie.

  • Bądź ostrożny korzystając z czat roomów.

Czat room jest prawdopodobnie najbardziej niebezpiecznym obszarem w Internecie. Nigdy nie możesz mieć pewności z kim naprawdę rozmawiasz. Możesz spotkać tam wielu przyjaznych i ciekawych ludzi. Pamiętaj jednak, że czaty są również wykorzystywane przez pedofili do poszukiwania swoich ofiar, szczególnie wśród nastolatków.  Nigdy nie podawaj swoich danych osobowych i nie organizuj spotkań w „realu” bez wiedzy rodziców.

  • Nigdy nie umawiaj się z osobami, które poznałeś w sieci, bez zgody rodziców.

Pamiętaj, że ludzie nie zawsze są tymi za kogo się podają. Jeśli jednak chcesz się spotkać
z internetowym znajomym, porozmawiaj o tym najpierw z rodzicami i nigdy nie idź na takie spotkanie sam. Zadbaj o to, aby spotkanie odbyło się w miejscu publicznym, które dobrze znasz.

  • Bądź podejrzliwy, jeśli ktoś, kogo poznałeś na czacie próbuje nastawiać Cię przeciwko rodzicom, opiekunom, nauczycielom czy przyjaciołom.

Niektóre czaty wykorzystywane są przez pedofili, sekty i inne niebezpieczne grupy do nakłaniania młodych ludzi, by zrobili coś, czego nie chcieliby robić.

  • Bądź ostrożny, jeśli ściągasz coś do swojego komputera ze strony www.

Niektóre strony www proszą o pozwolenie na załadowanie jakiegoś programu lub „podłączenie się”. Programy te w niektórych przypadkach mogą być wykorzystywane później do przesyłania Ci jedynie irytujących reklam. Niestety często są również używane do ingerowania w Twoją prywatność, śledzenia tego, co robisz w danej chwili w sieci czy wprowadzania wirusów do Twojego komputera. Mogą one zamienić Twój komputer
w serwer, z którego ktoś nieznajomy będzie mógł swobodnie korzystać, np. pobierając bez Twojej zgody Twoje fotografie, prywatne dokumenty i in. Nie wgrywaj żadnych programów, jeśli nie masz pewności, że pochodzą one z godnego zaufania źródła.

  • Jeśli masz swój blog, musisz mieć świadomość, że jest on dostępny każdemu, kto korzysta z Internetu.

Pamiętaj o tym zamieszczając w blogu informacje o sobie. Zastanów się, jakie wiadomości na swój temat chciałbyś tam umieścić i czy naprawdę powinieneś to zrobić. Wszystko, co umieścisz w blogu, może być nie tylko przeczytane przez innych użytkowników sieci, ale także z łatwością kopiowane i przechowywane, a w przyszłości może zostać wykorzystane przeciwko Tobie. To, co teraz wydaje ci się fajne i zabawne, może okazać się niestosowne
i kłopotliwe kilka lat później, np. gdy będziesz się starał o przyjęcie do szkoły czy pracy. Powinieneś też uważać, co mówisz o członkach swojej rodziny, znajomych i przyjaciołach, aby nie sprawić im przykrości czy wręcz narazić na niebezpieczeństwo.

  • Pamiętaj, że w Internecie również obowiązują zasady dobrego wychowania.

Nie rób niczego, co mogłoby urazić innych użytkowników lub byłoby sprzeczne z prawem. Przestrzegaj netykiety!

  • Posiadaj zainstalowany program antywirusowy.

To właściwie podstawa w zapewnieniu ochrony urządzeniu. Korzystaj
z antywirusa nie tylko na laptopie lub komputerze domowym, ale także – o czym wiele osób zapomina – na smartfonie.

  • Uważaj na podejrzane maile. 

Wiele ataków i kampanii hackerskich wykorzystuje rozsyłanie złośliwych linków
i zawirusowanych załączników za pośrednictwem poczty email. Jeżeli nie masz pewności co do nadawcy lub tytuł maila budzi Twój niepokój, lepiej nie otwieraj takiej wiadomości. Dodatkowo korzystaj z sprawdzonych operatorów poczty elektronicznej, który posiada świetne zabezpieczenia i filtry antyspamowe.

  • Sprawdzaj uprawnienia aplikacji. 

Aplikacje i gry na smartfony są bezpłatne tylko z nazwy. Ściągając je, akceptujemy nadanie im dostępów do śledzenia naszej aktywności i zbierania informacji, które następnie mogą zostać przekazane np. reklamodawcom. Instalując je zawsze weryfikuj uprawnienia, o które prosi Cię oprogramowanie. Jeżeli aplikacja do robienia zdjęć chce uzyskać dostęp do historii połączeń, a gra mobilna pyta o zawartość Twoich zdjęć lub filmów – to pierwszy krok, aby zrezygnować z użytkowania takiego oprogramowania.

 Stosowanie tych zasad znacząco zwiększy bezpieczeństwo Twoich danych w sieci.

Jak motywować i wspierać dziecko do systematycznego uczenia się poza szkołą? Jak zorganizować warunki do nauki w domu?

Informacja dla Rodziców

Drogi Rodzicu, w procesie uczenia się motywacja odgrywa dużą rolę, jest siłą pobudzającą do zdobywania wiedzy i nowych umiejętności. Jak wesprzeć dziecko w nauce w zaciszu domowym? Jak nauczyć systematyczności i pomóc w pokonywaniu trudności? Oto kilka praktycznych wskazówek.

Krok 1. Wspólnie zaplanujcie dzień.

 Ustal z dzieckiem pewien rytm dnia. Bez twojej pomocy dziecko szybko się zniechęci, gdyż nie poradzi sobie z organizacją czasu. Zwróć uwagę na racjonalny podział czasu, którego największą część należy przeznaczyć na naukę i odrabianie lekcji, następną na zajęcia gospodarcze i wreszcie na inne zajęcia dowolne, związane z zainteresowaniami dziecka.

  • Postaraj się, by dziecko rozwiązywało zadania w dniu, w którym zostały zadane.

 

Krok 2. Zadbaj o porządek i brak rozpraszaczy.

 

  • Dziecko powinno mieć w domu stałe miejsce do nauki – najlepiej, jeżeli będzie to własny pokój i własne biurko. Jeżeli w domu jest kilkoro dzieci do jednego biurka, należy ustalić godziny pracy.
  • Na czas nauki i odrabiania zadań wyłącz telewizor i muzykę. Uważaj również, by samemu nie rozpraszać dziecka np. dopytując je, co będzie jadło na kolację.
  • Zadbajcie o porządek na biurku. Pamiętaj również, by biurko było dostosowane do wzrostu dziecka. Zbyt niskie będzie wywoływało garbienie, a stąd już krótka droga do wad postawy oraz spadku koncentracji – przez ograniczone krążenie.
  • Światło powinno padać od strony lewej lub z prawej, w zależności od tego, czy dziecko jest prawo czy leworęczne.
  • Coraz więcej dzieci korzysta ze smartfonów i telefonów komórkowych. Jeśli Twoja pociecha również go posiada,  niech na czas nauki wyłączy dźwięk, a sam telefon odłoży gdzieś dalej. Dzięki temu nie będzie kusiła go chęć sprawdzenia Facebooka czy odpisania na smsa.

 

Krok 3. Naucz dziecko robić przerwy. 

  • Gdy widzisz pojawiające się u dziecka zniechęcenie lub frustrację, zróbcie krótką przerwę. Od najmłodszych lat ucz dziecko przeplatać naukę aktywnym odpoczynkiem. Pamiętaj, że proces utrwalenia wiedzy oraz analizy postawionych przed mózgiem problemów zachodzi w momencie odprężenia.
  • Pamiętaj, że długość sesji nauki powinna zależeć od wieku dziecka. Nie powinny one jednak nigdy przekroczyć 45 minut.

 

Krok 4. Zadbaj o zdrowie i kondycję swojego dziecka. 

  • Nie zapomnij o diecie dla umysłu i zdrowych przekąskach. Ciężki obiad z pewnością nie służy nauce, za to garść bakalii czy sałatka warzywna będzie doskonałą przekąską przed nauką oraz w przerwie pomiędzy zadaniami.
  • Przed nauką przewietrz pokój, a jeśli pogoda na to pozwala, pozostaw otwarte okno. Dotlenienie mózgu jest kluczowe w pracy umysłowej, a poza tym, jak pokazują badania, niższa temperatura sprzyja koncentracji.
  • Zadbaj o długość i jakość snu dziecka. Pamiętaj, że dziecko potrzebuje większej ilości snu niż osoba dorosła.

 

Krok 5. Zadbaj o właściwe podejście i motywację do nauki. 

  • Dbaj o to, by dziecko nie uczyło się wyłącznie na sprawdziany. Jego przyszła wiedza i umiejętności, oceniane przez pracodawców, będą wynikać z tego, czego się nauczyło i ile zapamiętało, a nie jakie miało oceny. Jeśli w szkole podstawowej będzie uczyło się dla ocen, to podobnie będzie i później.
  • Nie rozwiązuj zadań za dziecko. To przynosi korzyść (oszczędność czasu i frustracji) tylko na krótką metę. W dłuższej perspektywie zaległości zaczną się nawarstwiać. Wspieraj, ale nie wyręczaj.
  • Zachęcaj dziecko, by robiło więcej niż się od niego wymaga. Jeśli widzisz że „zaskoczyło”, niech rozwiąże jeszcze jeden przykład czy zadanie. Pomoże mu to nie tylko lepiej utrwalić wiedzę, lecz również podniesie jego pewność siebie.
  • Oceniaj zachowanie dziecka, a nie je samo. Jeśli nie otrzyma pozytywnej oceny ze sprawdzianu, nie mów, że jest nieukiem. Zamiast tego powiedz, że chciałbyś, by następnym razem bardziej się postarało
    i wierzysz, że jest w stanie osiągnąć lepsze wyniki.
  • Wskazuj dziecku zastosowania zdobywanej przez nie wiedzy. Podsuwaj pomysły, gdzie będzie mogło ją praktycznie wykorzystać. Interesuj się jego postępami.
  • Nie porównuj swojego dziecka z rówieśnikami czy starszym rodzeństwem. Każde dziecko jest niepowtarzalne. Każde ma własne talenty, zdolności oraz przedmioty, z którymi miewa problemy.

 

Krok 6. Zapoznaj dziecko z technikami szybkiej nauki. 

  • Zachęć dziecko do korzystania z programów edukacyjnych oraz stron internetowych zaproponowanych przez MEN i nauczycieli. Są to doskonałe narzędzia do nauki i szybkich powtórek wiadomości.
  • Wzbudź w dziecku ciekawość świata. Kupuj mu książki, przewodniki, czasopisma… Ogólna wiedza oraz znajomość ciekawostek na temat świata będzie jednocześnie doskonałym fundamentem pod dalsze zdobywanie informacji.
  • Zachęć dziecko do codziennego korzystania z komunikatorów i poczty elektronicznej w celu stałego kontaktu z nauczycielami i rówieśnikami.
  • Dziecko mające lepszą pamięć wzrokową powinno uczyć się
    z podręcznika lub notatek, pomocne dla niego będą podkreślenia, linie faliste, kolorowe symbole, główne myśli umieszczone w ramkach.
  • Dziecko o przewadze pamięci słuchowej zapamiętuje przede wszystkim elementy słuchowe, w domu powinno uczyć się głośno albo słuchać tekstu czytanego przez inną osobę.
  • Jeśli dziecko uczy się samo, odpytuj je. Niech to nie będzie jednak stresujący test, a raczej wyraz Twojej ciekawości. Zapytaj z troską  „Czego ciekawego się dzisiaj nauczyłeś?”, a gdy dziecko zacznie coś opowiadać, zaangażuj się i zadawaj szczegółowsze pytania. Pokaż mu, że jesteś tym zainteresowana!

 

Krok 7. Zdecyduj, od którego przedmiotu zacząć naukę. 

  • Wybór uzależniony jest od uzdolnień i zainteresowań dziecka oraz od jego właściwości psychicznych. Dzieci pracujące szybko i energicznie, ale łatwo męczące się, od przedmiotu dla niego najtrudniejszego, na koniec niech zostawi łatwe.
  • Dziecko, które ma trudności z zabraniem się do pracy, powinno zaczynać od przedmiotu, który lubi lub zadania łatwego, po to, aby nie zniechęciło się od razu do lekcji.

 

Jak zadbać o bezpieczeństwo dziecka w sieci?

Informacja dla Rodziców

Zachęcamy Państwa do rozmowy ze swoim dzieckiem na temat bezpieczeństwa i zagrożeń w sieci. To konieczne, by chronić je przed kontaktem
z nieodpowiednimi treściami. Zasady muszą być dostosowane do wieku dziecka. Ważne, żeby nie poprzestać na jednorazowej rozmowie. Do tematu zasad użytkowania Internetu
i bezpieczeństwa w nim należy wracać, jeśli tylko pojawi się ku temu okazja.

 

USTAL Z DZIECKIEM ZASADY KORZYSTANIA Z INTERNETU

  • Najmłodsze dzieci powinny korzystać jedynie z pozytywnych i bezpiecznych treści (strony, aplikacje, gry) wskazanych przez rodziców lub nauczycieli. Z czasem warto brać pod uwagę propozycje nowych treści spośród wskazywanych przez dzieci, każdorazowo je weryfikując.
  • Czas korzystania z sieci powinien być ograniczony.
  • Najmłodsze dzieci nie powinny samodzielnie korzystać z wyszukiwarek, portali społecznościowych i innych serwisów dających nieograniczony dostęp do treści (zdjęć, filmów, tekstów). Stopniowe wprowadzanie takich możliwości powinno odbywać się pod kontrolą rodziców.
  • Dzieci nie powinny publikować samodzielnie w sieci treści, szczególnie prywatnych informacji, filmów, zdjęć. Taki zakaz powinien być połączony ze zwróceniem dziecku uwagi na zagrożenia związane z publikacją wizerunku i prywatnych informacji.
  • Należy umówić się z dzieckiem, że za każdym razem, kiedy trafi na nieodpowiednie treści lub cokolwiek innego je w sieci zaniepokoi, natychmiast nas o tym poinformuje.
  • Należy ostrzec dziecko przed podawaniem w Internecie prywatnych danych. Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.
  • Każde dziecko powinno znać podstawowe zasady bezpieczeństwa w Internecie. Uczul na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w sieci, ani też wierzyć we wszystko, co o sobie mówią.
  • Krytyczne podejście do informacji przeczytanych w sieci. Wiele dzieci używa Internetu
    w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).
  • Zapoznanie dziecka z NETYKIETĄ – Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie. Przypominaj dziecku o zasadach dobrego wychowania. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie więc w Internecie obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp. (zasady Netykiety znajdziesz na stronie www.sieciaki.pl) Twoje dzieci powinny je poznać (nie wolno czytać nie swoich e-maili, kopiować zastrzeżonych materiałów, itp.).

 

UDOSTĘPNIAJ DZIECKU JEDYNIE POZYTYWNE I BEZPIECZNE TREŚCI

Kontakt z nieodpowiednimi treściami, jak pornografia, przemoc czy wulgarne materiały, może mieć szkodliwy wpływ na dziecko, podczas gdy odpowiednio dobrane treści i aktywności online mogą pozytywnie wpłynąć na jego rozwój społeczny, emocjonalny, moralny i poznawczy. Dlatego dobór stron internetowych, aplikacji czy gier staje się niezwykle ważnym zadaniem dla rodziców.

Warto przy tym zwrócić uwagę na kilka podstawowych kwestii:

  • Zasoby internetowe udostępniane dzieciom muszą być wolne od szkodliwych treści, czyli przemocy, wulgaryzmów, erotyki. Należy się również upewnić, czy nie dają one dostępu do takich treści np. poprzez linki czy bannery.
    • Należy udostępniać dzieciom treści z wiarygodnego źródła, stworzone z myślą o młodym odbiorcy.
    • Estetyka, sposób prezentowania informacji, nawigacja po serwisie, grze czy aplikacji powinny być przyjazne i zrozumiałe dla dziecka.
    • Udostępniane dzieciom treści powinny łączyć zabawę z edukacją i rozwojem – angażować je w aktywności plastyczne, muzyczne, rozwijać wyobraźnię, poszerzać wiedzę.
    • Należy zwrócić uwagę, czy serwis zapewnia ochronę prywatności użytkownika – kluczowe jest zadbanie o bezpieczeństwo danych i wizerunku dziecka.

Dla rodziców chcących świadomie kupować gry dla dzieci pomocny jest system klasyfikacji gier PEGI. W jego ramach na pudełkach gier zamieszczane są etykiety wskazujące na minimalny dopuszczalny wiek, po osiągnięciu którego można korzystać z gry, jak również ostrzegające przed pojawiającymi się w niej niebezpiecznymi treściami.

 

ROZMAWIAJ Z DZIECKIEM O JEGO DOŚWIADCZENIACH W SIECI

Dobry kontakt z dzieckiem, czas na rozmowę i zainteresowanie jego doświadczeniami są niezwykle ważne do rozwoju dziecka. Zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa. Jeżeli w świecie dziecka pojawiają się urządzenia elektroniczne i Internet, to ważne, żeby również one były tematem rozmów z nim. Dzięki temu będziemy na bieżąco z doświadczeniami dziecka, poznamy jego preferencje, zobaczymy efekty jego aktywności online, damy mu szansę na pochwalenie się osiągnieciami (ważne, żeby je zauważać i doceniać). Rozmowa o doświadczeniach online będzie pomocna w zauważeniu niepokojących zdarzeń – również tych związanych z kontaktem z niebezpiecznymi treściami.

 

SKONFIGURUJ USTAWIENIA BEZPIECZEŃSTWA W URZĄDZENIU

 Udostępniając dziecku urządzenie z dostępem do Internetu, należy odpowiednio skonfigurować ich system operacyjny. Jest to dosyć proste i powoduje znaczne ograniczenie dostępu do szkodliwych treści.

W przypadku tabletów i smartfonów z systemem Android warto odpowiednio skonfigurować Google Play, przeglądarkę oraz aplikację serwisu YouTube. W nowszych wersjach systemu istnieje także możliwość stworzenia profilu ograniczonego, który będzie stanowił bezpieczną przestrzeń dla dziecka.

Właściciele urządzeń mobilnych z systemem iOS (iPad, iPhone) mogą ograniczyć dziecku dostęp do wybranych treści, korzystając z funkcji „Ograniczenia”, która znajduje się w ustawieniach ogólnych. Określimy tam m.in. ograniczenie wiekowe dotyczące wyświetlanych filmów oraz używanych programów.

Jeżeli dziecko korzysta z Internetu na komputerze wyposażonym w system Windows7, możemy aktywować moduł Ochrony Rodzicielskiej, który umożliwia kontrolowanie czasu korzystania z komputera oraz ograniczenie dostępu do wskazanych gier
i aplikacji.

 

ZAINSTALUJ PROGRAM DO KONTROLI RODZICIELSKIEJ

 W celu poprawy bezpieczeństwa dzieci korzystających z Internetu warto zainstalować na urządzeniach, z których korzystają, oprogramowanie do kontroli rodzicielskiej. Programy tego typu dają możliwość filtrowania treści, kontrolowania czasu i aktywności dziecka online itp. Aplikacje tego typu na tablety i smartfony dostępne są w sklepach online właściwych dla danego systemu operacyjnego. Użytkownicy komputerów pobiorą takie programy z sieci lub kupią je w sklepie.

 

800 100 100 – TELEFON DLA RODZICÓW I NAUCZYCIELI W SPRAWACH BEZPIECZEŃSTWA DZIECI

 

Rodzice, którzy nie wiedzą, jak rozmawiać z dziećmi na temat bezpieczeństwa w sieci, lub ci, których dziecko miało kontakt ze szkodliwymi treściami i nie wiedzą jak na tę sytuację zareagować, mogą skorzystać z bezpłatnej linii 800 100 100 prowadzonej przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę.

PRZYDATNE LINKI

Wszystkich rodziców i pedagogów, którzy chcieliby się dowiedzieć więcej na temat niebezpieczeństw czyhających na dzieci w Internecie oraz tych, którzy chcieliby poznać skuteczne metody na wyeliminowanie zagrożeń, zapraszamy na polecane strony:

fdds.pl– oficjalna strona Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

www.saferinternet.pl – oficjalna strona projektu Komisji Europejskiej, realizowanego w Polsce przez konsorcjum: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę i Naukowa Akademicka Sieć Komputerowa

www.dzieckowsieci.pl – strona kampanii „Chroń dziecko w sieci„, która ma na celu przestrzec rodziców przed konsekwencjami kontaktów dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym ze szkodliwymi treściami w Internecie i wskazać im, jak ograniczyć ryzyko takich kontaktów.

www.edukacja.fdds.pl – platforma edukacyjna dla profesjonalistów, gdzie znajdą Państwo kursy
e-learningowe dla dzieci i profesjonalistów, a także materiały edukacyjne oraz aktualne informacje
o szkoleniach

www.necio.pl – serwis o bezpieczeństwie online, przeznaczony dla dzieci w wieku 3-6 lat

www.dbi.pl – strona poświęcona tematyce obchodów Dnia Bezpiecznego Internetu

fundacja.orange.pl/kurs/ – Bezpiecznie Tu i Tam – kurs internetowy dla rodziców

 

ODPOWIEDNIE WARUNKI DO PRACY Z KOMPUTEREM  

Informacja dla uczniów, rodziców i nauczycieli

 Praca przy komputerze, choć wydaje się prosta i wygodna, niesie ze sobą sporo zagrożeń.Lista schorzeń, które może powodować, jest długa. Dlatego tak ważne jest stosowanie zasad BHP.Tych kilka podstawowych wskazówek może znacznie poprawić ergonomię stanowiska komputerowego, zapewnić bezpieczną pracę z komputerem i zwiększyć komfort codziennej pracy w domu.

 

  1. Odpoczynek

 Po każdej godzinie pracy z komputerem powinniśmy zmienić zajęcie na takie, które nie obciąża wzroku lub wymaga innej pozycji ciała, bądź po prostu zrobić sobie 5-minutową przerwę (byleby nie na surfowanie po Internecie!). Najlepiej wykorzystać ten czas na popatrzenie za okno i wykonanie paru prostych ćwiczeń rozciągających. Te kilka chwil pozwoli odpocząć oczom i zmęczonemu siedzącą pozycją ciału oraz nabrać energii do dalszej pracy.

Mrugaj co 3-5 sekund. Mruganie powiekami nie tylko nawilża i oczyszcza oczy, ale pomaga rozluźnić mięśnie twarzy. Zapobiega to pieczeniu i szczypaniu oczu oraz marszczeniu brwi
i czoła.

 

  1. Odpowiednie biurko

 Wygodne, duże biurko to podstawa. Stanowisko pracy powinno być tak zaaranżowane, aby wszystkie urządzenia, jakich używamy do pracy, a więc przede wszystkim klawiatura i myszka, były na swobodne wyciągnięcie ręki. Jeśli będziemy musieli wyciągać rękę daleko, aby sięgnąć do myszki lub napisać coś na klawiaturze, bardzo szybko zaczniemy odczuwać tego negatywne konsekwencje. Odległość pomiędzy brzegiem biurka a ustawioną na nim klawiaturą powinna być większa niż 10 cm, dzięki czemu można będzie położyć na biurku rękę, zamiast trzymać ją bez oparcia.

Ważne również, aby wysokość biurka pozwalała na siedzenie w swobodnej pozycji, z zachowaniem podczas pracy przy komputerze między ramieniem a przedramieniem kąt prosty, a także aby pozwalała na odpowiedni kąt obserwacji ekranu monitora w zakresie
20–50°; górna krawędź ekranu monitora nie powinna znajdować się powyżej oczu ucznia. Wysokość biurka powinna być również taka, aby siedzący przy nim uczeń nie dotykał kolanami blatu. Zachowuj prawidłową pozycję ciała.

Aranżacja stanowiska pracy powinna wspierać odpowiednią postawę ciała przy pracy i umożliwiać ergonomiczne ustawienie sprzętów biurowych i komputera.

 

  1. Odpowiednia odległość od monitora

Ważne jest także to, jak na biurku ustawimy monitor, a konkretniej, jak daleko od niego siedzimy. Według przepisów BHP opisujących bezpieczną pracę z komputerem, odległość między pracownikiem a monitorem powinna wynosić od 40 cm do 75 cm. Dodatkowo monitor powinien stać tak, aby źródło światła, a więc okno bądź lampka, nie znajdowało się za nim. Najlepiej, aby światło znajdowało się z boku ekranu.

 

  1. Fotel biurowy

Fotel jest nie mniej ważny od biurka. Tylko właściwe połączenie tych dwóch mebli pozwoli na stworzenie ergonomicznego stanowiska pracy. Możliwość regulacji wysokości siedzenia i oparcia to tylko część właściwości dobrego fotela, powinien on bowiem być również stabilny, mieć podłokietniki, minimum 5-podporową podstawę oraz kółka i dawać możliwość obrotu wokół własnej osi. Jego wielkość powinna gwarantować wygodne siedzenie i swobodną postawę ciała. Dodatkowo siedzenie i oparcie powinny być wyprofilowane stosownie do naturalnego wygięcia kręgosłupa. Ważnym dodatkiem do fotela może się okazać podnóżek, który sprawdzi się, jeśli dziecko nie jest w stanie swobodnie postawić nóg na podłodze, siedząc na fotelu.

 

  1. Właściwe oświetlenie

Patrząc na ekran należy dostrzegać także jego otoczenie, ponieważ tzw. widzenie obwodowe zmniejsza zmęczenie oczu.

Odbijanie się światła od ekranu przeszkadza w skupieniu wzroku. Nie powinno się siedzieć twarzą do okna, gdyż padające światło męczy oczy. Aby zlikwidować odblask można: zmienić kąt ustawienia ekranu lub położenie monitora, zasłonić okna, wyłączyć oświetlenie, przysłonić świetlówki.

Najlepsze światło w pomieszczeniu dają lampy stojące, skierowane ku sufitowi. Tekst nad którym pracujemy powinien być dobrze oświetlony.

Ostatnia sprawa to odpowiednie, przystosowane do bezpiecznej pracy z komputerem okulary korygujące, dla tych, którzy mają wadę wzroku.

 

  1. Mikroklimat pomieszczenia

Istotne znaczenie dla samopoczucia ma mikroklimat pomieszczenia, czyli temperatura powietrza, jego wilgotność oraz promieniowanie cieplne. Zaleca się, aby temperatura w pomieszczeniach wynosiła 21-22 stopni Celsjusza, natomiast wilgotność względna powietrza powinna przekraczać 50%. Taka wilgotność zmniejsza suchość skóry i oczu. Zmniejsza się także oddziaływanie pola elektrostatycznego wytwarzanego przez monitory, co korzystnie wpływa na warunki pracy. Należy pamiętać o regularnym wietrzeniu pomieszczenia.

Organizacja kształcenia na odległość

 

  1. Od 25 marca 2020 r. do 10 kwietnia 2020 r. Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II
    w Chwarstnicy prowadzi kształcenia na odległość.
  2. Rozpoczyna się kontynuacja realizacji programów nauczania.
  3. We wskazanym okresie szkoła w realizacji kształcenia na odległość wykorzystuje stronę internetową spchwarstnica.pl

Szkoła nie publikuje materiałów z zakresu kształcenia na odległość na profilu facebook.

  1. Wykorzystanie strony internetowej szkoły dedykowane jest uczniom klas IV – VIII.
  2. Materiały i treści przygotowywane przez nauczycieli będą publikowane w każdym dniu do godz. 9.00 według planu obowiązującego od dnia 25.03.2020 r.
  3. Materiały z religii dla uczniów klas IV – VIII są publikowane w zakładce „Religia”.
  4. Nauczyciel ustala zakres czasowy kontaktu za pomocą poczty elektronicznej
    z rodzicami/uczniami.
  5. Czas nauki ustala rodzic wspólnie z dzieckiem.
  6. W klasach IV – VIII ocenianiu podlegają wykonane przez uczniów/rodziców zadania przesłane do nauczyciela za pomocą poczty elektronicznej w wyznaczonym terminie.

Zmiana terminów rejestracji kandydatów

Szanowni Państwo,

Ze względu na czasowe ograniczenie funkcjonowania jednostek systemu oświaty, wydłużony zostaje termin składania wniosków o przyjęcie do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej do dnia 27 marca 2020 r.

www.gryfino.przedszkola.vnabor.pl

Koronawirus okiem psychologa

Uczniu!

Zadbaj o bezpieczeństwo swoje i bliskich!